Елбасы «Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру» және «Ұлы даланың жеті қыры» атты бағдарламалық мақалаларында елімізде таяу жылдарда атқарылатын бірнеше міндеттерді нақтылап көрсеткен болатын.
«Ел боламын десең, бесігіңді түзе» деген аталы сөз бар. Осы тұста балабақшаны – оқу-тәрбие жұмысының тал бесігі деуге болады, сондықтан тәрбиенушілерді ата-баба салт-дәстүрімен, қолөнерімен таныстырып, мүмкіндігіне қарай үйрету – біздің абыройлы борышымыз деп білеміз.
Бала балабақшадан өзінің отбасына кешкітұрым барғанда, телеэкранға немесе ұялы телефонға көз майын тауысқанша отырғаннан гөрі кеңес беру арқылы – жүн түту, ою оюуды, одан не нәрсе жасалатынын ата-анасы көрсетіп, әңгімелесіп отырса, баланың ой-өрісі тез қалыптасатына сөз жоқ. Осындай жағдайда, біріншіден, бала мен ата-ананың бір-біріне деген қарым-қатынасы бекемделе түседі, екіншіден, баланың жүн түтіп, еңбек етуі оның денсаулығын жақсартуға ықпал етеді. Өйткені жүн түте отырып, баланың саусақ бұлшық еттері дамиды, үшіншіден, баланың мінезі төзімділік пен шыдамдылыққа бейімделе түседі.
Ата-бабамыздан мирас болып қалған ұлттық құндылықтарымызды бүлдіршіндеріміз біліп қана қоймай, бойына сіңіріп өссе біздің жұмысымыздың нәтижелі болғаны деп санаймыз. Біздің №61 балабақша ұжымы Елбасының жоғарыда атап өткен «Ұлы даланың жеті қыры» атты мақаласын басшылыққа ала отырып, ең алдымен тәрбиешілеріміздің өздері ұмыт қалған салт-дәстүрлерімізді, қолөнерімізді қайта жаңғыртуды қолға ала бастады. Күннің екінші жартысында балаларға ұмыт болып бара жатқан құндылықтарымыз жайлы кеңінен таныстырып, көрсетіп, үйретіп жұмыстар жүргізудеміз.
Айнұр ТОРИНА,
Гүлмира ҚАБЫЛДИНА,
№61 б/б тәрбиешілері,
Қостанай қаласы
Литературе вообще нельзя научить, а в школе – особенно. Когда преподаёшь в школе, скажем, Толстого, главное, на мой взгляд, чтобы твой ученик не возненавидел великого классика и его героев, едва прикоснувшись к ним, не потерял их для себя на долгие годы. Для того чтобы действительно узнать Толстого, надо быть уже взрослым человеком. А пока надо постараться, чтобы от встречи с Толстым у молодого человека осталось по крайней мере радостное впечатление, ощущение чего-то светлого и во многом непонятного, к чему хотелось бы вновь и вновь возвращаться в дальнейшем… Самое страшное, что может сделать педагог – это заставлять из-под палки читать великого художника. Это профессиональное преступление.