Премьер-министр Асқар МАМИННІҢ басшылығындағы ҚР Үкіметі «Қазақстан Республикасындағы мерекелік күндердің тізбесін бекіту туралы» қаулыға толықтыру енгізді. Тамыз айының 10-ы – Абай күні болып бекітілді.

Абай Құнанбаевтың биылғы 175 жылдық мерейтойына орай ақынның мерейін үстем етер бірқатар маңызды істер атқарылуда. Соның бірі – ақынның туған күнінің ресми мереке ретінде бекітілуі. «Қазақстан Республикасындағы мерекелік күндердің тізбесін бекіту туралы» Қазақстан Республикасы үкіметінің 2017 жылдың 31 қазанындағы №689 қаулысымен бекітілген Қазақстан Республикасындағы мерекелік күндердің тізбесі мынадай мазмұндағы 22-1 тармақпен толықтырылсын: «22-1. Абай күні – 10 тамыз», – делінген ақпаратта.
Естеріңізге сала кетейік, осыған дейін Үкімет тамыз айының 10-ын «Абай күні» деп белгілеп, ресми мерекелер қатарына енгізу туралы ұсынысты «Ашық Үкімет» порталында қоғамдық талқылауға ұсынған еді. Ұсыныс маусым айының 26-сында жарияланып, шілденің 13-інде аяқталуы тиіс болған. Бір деректерде Абай Құнанбайұлы тамыздың 23-інде дүниеге келген делінсе, екінші деректер тамыздың 10-ында екендігін айтады. Сондытан осы уақытқа дейін Абайдың туған күніне қатысты ел пікірі екіге бөлініп келді.
Абайтанушылардың бір бөлігі Абайдың туған күні тамыздың 23-і екенін айтады. Тағы бір бөлігі тамыздың 10-ы дегенді алға тартады. Ал ЮНЕСКО көлемінде тойланған Абайдың 150 жылдығы тамыздың 10-ы болып белгіленген. Енді сол күн ресми түрде мереке ретінде бекітілді. Бұл туралы Үкімет арнайы қаулы шығарып, Заңға өзгерістер енгізген. Ол бойынша, президент Тоқаевтың бастамасымен биыл ел көлемінде аталып өтілетін Абайдың 175 жылдығы тамыздың 10-ына белгіленуі тиіс.
Абай Құнанбайұлы – ұлы ақын, ойшыл, саяси қайраткер және біздің еліміздің тарихында үлкен із қалдырған адам. Ол әдебиеттің дамуына ған емес, сонымен бірге Қазақстан, Ресей және басқа да Еуропа елдері арасындағы мәдени байланыстарды нығайтуға үлес қосқан. Абай 1845 жылы тамыздың 10-ы күні қазіргі Семей облысының Шыңғыс тауларында Қарқаралының аға сұлтаны Құнанбайдың төрт әйелінің бірі, екінші әйелі Ұлжаннан туған.
Тобықты руының отбасында дүниеге келген. Шын есімі – Ибраһим. «Абай» деген атты, оның анасы Ұлжан қойған. Ибраһимнің әкесінде (Құнанбайда) 4 әйел болған. Ал ақынның өзінде 3 әйелден 20 баласы болды. Алғашқы әйелі Ділдә – атақты Қазыбек бидің шөбересі. Оны сөз өнеріне ерте баулыған адам – әжесі Зере. Ол немересіне білімге деген сүйіспеншілік пен құштарлықты оята алды. Зере ауызша баяндаудың керемет шебері болған және ертегі мен әңгімені қызықты айта білген. Сондықтан Абай әжесін қатты жақсы көретін. Көптеген шығарма жазғанына қарамастан, көзі тірісінде газеттің беттерінде бірнеше өлеңі ғана жарияланды. Тек қайтыс болғаннан кейін бес жыл өткен соң, «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұлының өлеңбері» атты шығармалар жинағы жарық көрді. Ол 170-ке жуық өлеңнің авторы. Сондай-ақ орыстың ұлы ақындарының шығармаларын қазақ тіліне аударған. Ең маңызды өлеңдерін 40 жасында жаза бастады. Абай Құнанбаев қазақ әдебиетіне бұрын белгісіз жаңа поэтикалық формаларды енгізді. Қазақ тілін меңгерудің негізгі қағидаларын ұстана отырып, ана тілінің мүмкіндіктерін кеңінен қолдануға жол ашты.
Жамал ШАУКЕН
«Адал азамат» бағдарламасы: балабақшадағы тәлім-тәрбие
Тарих пен тағылым тоғысқан күн
Сберечь природу в наших силах
Сила единства и результатов: итоги работы профсоюзных организаций Карасуского района
Маленькие исследователи
Учитель – это светоч нации. Ежедневным кропотливым трудом каждый из вас вносит неоценимый вклад в развитие страны. Вы сеете семена знаний в молодые сердца и растите мыслящую нацию. Ибрай Алтынсарин говорил: «Превыше всего я ценю хорошего учителя». Педагог – ключевая фигура в построении будущего страны, поэтому ему должно быть отведено достойное место в обществе.
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».