Смартфонға тәуелділік және оның салдарын Ы.Алтынсарин атындағы Обаған ОМ 9-сынып оқушысы Альмира Қасқырбаева зерттеп, республикалық ғылыми жобалар байқауының облықтық кезеңіне қатысып, 3-орын алды.
Альмираны «Смартфон дисплейінің жасөспірімдердің көру қабілетіне әсері» сұрағының толғандырған себебі – өзінің бойында осы смартфондарды жиі қолдану әсерінен көзінің көру қабілетінің нашарлауы. Бұл көз ақауы медицинада жақыннан көргіштік, яғни миопия деп аталады. Дүниежүзінде әрбір үшінші адам миопиямен ауырады екен. Миопияның саны жыл сайын 5%-ға артып отыр және кейде мүгедектікке әкеп соқтыратын бірден-бір себеп болып жататынын ескерсек, бұл мәселенің қаншалықты маңызды екенін түсінуге болады.
Жобаны дайындау барысында Ы.Алтынсарин атындағы Обаған орта мектебінің 7-9 сынып оқушылары арасында сауалнама жүргізілді. Оған 36 оқушы қатысты. Сауалнама қорытындысы бойынша 14 оқушының, яғни 39 пайызының көру деңгейі төмен екендігі, ал олардың 13-інің алыстан көрмейтіні анықталды. Ғаламтор мен әдебиеттер тізімінен тақырыпқа қатысты ақпараттар жинақтап, көру қабілетін сақтау туралы жадынама әзірленді.
Альмира көз құрылысы туралы мәліметтерді жинақтап, жасөспірімдердегі көру қабілетінің бұзылу себептерін анықтап, көз кемістігін түзетуде көзілдіріктің алатын рөлін қарастырды. Оның аясында Қостанай облыстық офтальмологиялық ауруханасына барып, офтальмолог-дәрігері Сәуле Сеилованың қабылдауында болды. Медициналық сараптаманың нәтижесі талданып, смартфонды пайдалану барысында көз ақауларын болдырмау жолдарын қарастырды.
Болашақ жастардың дені сау, техника тілін меңгерген, білімді болуы керек. Алайда, қолына смартфон ұстағандардың екінің бірі миопия ауруымен ауырса, бұл қуанарлық жағдай емес. Қазіргі цифрлық технология дамыған заманда смартфоннан толық қол үзу мүмкін емес, дегенмен оны дұрыс пайдалануды үйрену керек.
Әйгерім АНУАРБЕКОВА,
Ы.Алтынсарин атындағы
Обаған ОМ физика-
математика пәнінің мұғалімі,
Алтынсарин ауданы
Не тот учитель, кто получает воспитание и образование учителя, а тот, у кого есть внутренняя уверенность в том, что он есть, должен быть и не может быть иным. Эта уверенность встречается редко и может быть доказана только жертвами, которые человек приносит своему призванию.
Если учитель имеет только любовь к делу, он будет хороший учитель. Если учитель имеет только любовь к ученику, как отец, мать, он будет лучше того учителя, который прочёл все книги, но не имеет любви ни к делу, ни к ученикам. Если учитель соединяет в себе любовь к делу и к ученикам, он совершенный учитель.