Жүректен шығар мейірім шуағы

Выпуск - №48(444)   :   06.12.2020
138

«Жанашырлыққа – жан риза» дегендей, қартайған шағында жалғыз қалған қарияларымыздың жанашыры болып, аялы алақанымызды тосып, жүрек жылуын ұсыну, қазыналы қарттарымызды аялау – азаматтық парызымыз.

Республика көлемінде өзін-өзі тану пәнінің жетекшілігімен жыл сайын қайырымдылық акциясы өткізіледі. Оқушыларды мейірімділікке, қамқорлыққа, достыққа, риясыз сүйіспеншілікке баулып, тәрбиелейтін қазіргі таңдағы тендесіз пәнді ашып, осындай жұмыстар атқарып жатқан Сара Назарбаеваны тілге тиек етпей кетуге болмайды. Ол кісінің бастамасымен жалпыадамзаттық құндылықтарымызды қайта жаңғыртып, риясыз сүйіспеншілікпен бір-бірімізге көмек көрсетудеміз. Әулиекөл бастауыш мектебінде де, «Мейірбандылық жүректен, қайырымдылық білектен» тақырыбында қайырымдылық акциясын ұйымдастырдық.
Қайырымдылық акциясының өтетіндігі туралы мектеп қызметкерлеріне жарияланып, көмекке мұқтаж қарияларымызды анықтауға кірістік. «Жылуы жоқ үйден без, қайырымы жоқ биден без», – дегендей қайырымдылық, адамгершілікті биік ұстап, кісілікті ту етіп, көкірегі қаяулы, жаны жаралы жанның жасын сүртіп, жылы лебізін аямай, қолдан келген жәрдемін ұсынып, достық пейілдерін таныту нағыз кісіліктің белгісі болса керек. Осындай қанатты сөзбен бекініп, Әулиекөл ауданының тұрғыны, жалдамалы пәтерде тұратын жалғызбасты зейнеткер әжеге көмек көрсетілді. Әжемізге жүрекжарды тілегімізді білдіріп, қуаныш сыйладық.
Акция аясында көптеген шараларды өткізуден шектелдік. Оған себеп – бәрімізге белгілі, елімізде болып жатқан пандемияның салдары. Дегенмен шынайы ниетпен жасалған шарапат, мейірімнің жүрекке жетері мәлім. Әжеміздің қуанғаннан көзіне жас алғанын көргенде акциямыздың өз мақсатына жеткенін көріп, бір марқайып қалдық. Әулиекөл бастауыш мектебінің ұжымына үлкен ризашылық білдіреміз!

А.Есекеева,
И.Қалиасқарова,
Әулиекөл БМ өзін-өзі
 тану пәнінің мұғалімдері

 

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.