Халықтың рухани қазынасы саналатын айтыс өнерін жас ұрпақ арасында насихаттап, балалардың бойындағы дарынын жетілдіру мақсатында Қостанайдағы №27 мектепте «Ақындар мектебі» үйірмесі қолға алынды.
Ақындық қабілеті бар жастарды айтыс өнеріне баулуды мақсат еткен үйірменің салтанатты ашылу рәсіміне ақын Серікбай Оспанов, Ы.Алтынсарин музейінің директоры Марғұлан Оспанов, білім бөлімінің мамандары мен мектеп оқушылары қатысты. Бұл айтулы бастаманы өңірімізге аты мәлім жас айтыскер ақын, қазіргі уақытта №27 мектептің қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі Нұрсұлтан Қасым қолға алып отыр.
– Бүгінгі игі шарамызға біздің өңірге ғана емес, бүкіл елімізге танымал өнер майталмандары, ғылым, білім саласының білікті мамандары қатысып отыр. Оның өзі осы үйірменің ашылуының ауқымдылығын көрсетіп отыр деп ойлаймын. Қазіргі уақытта үйірмеге 14 бала қатысып, алғашқы шәкірттерім болмақшы. Енді алдағы оқу жылы барысында олармен жұмыс істеп, жағымды жаңалықтарымызбен бөлісетін боламыз, – дейді ол.
Жиынға қатысқан құрметті қонақтардан алғашқылардың бірі болып сөз алған Серікбай Оспанов ағамыз игілікті істің нәтижелі болуын тілеп, күй өнері мен домбырашылық туралы ықылым заманнан келе жатқан насихат сөздерімен бөлісті.
– Домбыра біздің дәуірімізге дейін 5 мың жыл бұрын пайда болған екен. Қазақта домбыра туралы әдет-ғұрып салт-дәстүрлеріміз ұшан-теңіз. Соның біреуін айта өтейін. Бір шаңырақта шебер домбырашы қайтыс болатын болса, төрде ілулі тұрған домбыраны теріс қаратып іліп қояды екен. Сонда үйге келіп, соны көрген адам Құран оқи бастайтын көрінеді. Солай 40 күн тұрады, артынша бетін бері қаратады. Кейін оны сол домбырашының шәкіртіне немесе өзінің туған туыстарының арасындағы домбыраға икемі бар балаға береді екен. Өйткені, бір жылдан кейін домбыра да «өледі», үні шықпай қалады. Берік Жүсіп деген бауырым: «Мен Алматыдаға домбыра музейіне бара алмаймын. Ол маған домбыраның қабірі сияқты көрінеді», – дейді. Жалпы қазақтың жаны домбыра деп бекер айтылмаса керек, – деді.
Кеш барысында ізгі тілегін оймайты ойларымен қатар әуезді ән мен күмбірлеген күйімен жеткізгендер де болды. Облысымызға танымал күйші Наурызбай Әмірхамзин жиналғандарды күймен бір серпілтсе, Тобыл-Торғай өңірінде жыршылық өнерді насихаттап жүрген Абзал Алпысов Нұрхан Ахметбековтың «Торғайдан сәлем» деп аталатын туындысын орындап берді.
Жамал ШАУКЕН
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.