Жуырда Арқалық қаласындағы №10 жалпы білім беретін мектепте «Қамқоршылар күні» аталып өтілді. Біздің білім ордасында бұл күнді өткізу дәстүрге айналған. Қамқоршылар күнінің тақырыбы: «Мейірімді жүректер» деп аталды.
Қамқоршылар күні отбасы ынтымағын нығайту, адамзаттың назарын әлеуметтік жетімдік қиындықтарына аудару, ата-анасыз қалған балаларды тәрбиелеп отырған қамқоршыларды құрметтеу, мадақтау, қамқоршылардың бір-бірімен тәжірибе алмастыру мақсатында қолға алынған. Дәстүрлі түрде өткізілетін қамқоршылар мерекесі – ерекше мереке.
Қамқоршылардың арқасында әр түрлі себептермен ата-анасының қамқорлығынсыз қалған балалар өміріндегі ең маңызды нәрсе – отбасы, жылулық, махаббат пен қамқорлыққа бөленуде. Ондай адамдар біздің қоғамға мейірімділіктің жан жомарттығын сыйлайды. Әрбір баланың отбасында өмір сүруге құқығы бар. Қоғамда ең басты дәстүрлі тәрбие институты отбасы болып табылады. Баланың отбасы алғанын есінде сақтайды. Балаға жақсы көретін, мейірімді отбасының беретінін ешкім де бере алмайды. Міне, сондықтан да Қамқоршы күні мерекелік іс-шара ғана емес, сонымен бірге зор ақпараттық түсіндіру жұмысы болып отыр.
Іс-шараға үш қамқоршы О.Майорова, Е.Тришина және Т.Митрофанованың отбасы көпшілікке презентациялары көрсетілді. Қамқоршылық жасап жүрген қатысушыларға білім бөлімінен Алғыс хат табысталды. Жиын барысында балалар арасында ойындар ойнатылды, ән айтылып, би биледі. Ата-аналар бірін-бірі құттықтап, мектеп әкімшілігі мен балаларының сынып жетекшілеріне көңіл бөліп, қамқорлық жасағандары үшін зор алғыстарын білдірді.
Батырхан КАРАШИНОВ
«Сәлем» жас тілшілер
үйірмесінің жетекшісі,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.