Әрбір ата-ана баласын үлкендерді сыйлауға тәрбиелейді. Арқалық қаласындағы Н.Құлжанова атындағы Торғай гуманитарлық колледжінің Жастар ісі жөніндегі комитетінің ұйымдастыруымен «Ардагерлерді ардақтайық» акциясы өтті.
«Қарты бар үйдің қазынасы бар», – деп дана халқымыз айтқандай, үйінде қариясы бар жанұя – шынында да, қазыналы, берекелі. ДМ-12 тобының ерікті жастары шарапаты мол шараға өз үлестерін қосып, Новый кентінде Павлова 66 мекенжайында тұратын жалғызбасты зейнеткер Кимбат Бикеева апамыздың ауласының қарын тазалап, батасын алды.
Үлкенді сыйлау, оларға құрмет көрсету – ұрпақтан ұрпаққа жалғасып келе жатқан қастерлі салтымыз. Ардагерлеріміздің өмірлік тәжірибелері мен ақыл-кеңестері, тәлім-тағылымдарының біз үшін қашанда орны бөлек. Талай жасты тәрбиелеп, ізбасарларын өсірді. Бұл күндері еңбектің зейнетін көріп отырған шақта да жастарға игілік пен ізгіліктің, пайым-парасаттың үлгісін танытудан жалыққан емес.
«Төріңнен қарт кетпесін» деп тілеген халқымыз. Жасы үлкенге құрмет көрсету, қарттың бүгілген беліне сүйеу болу – абыройлы борышымыз. Жарық дүниеге әкеліп, тіршілік атаулыға нәрін берген ата-ананың алдындағы парызымыз өлшеусіз. Сондықтан, ақсақалдарымыз бен ақ жаулықты апаларымыздың қадіріне жетіп, құрметтеп өтейік дегім келеді.
Ниязбек ОРАЗОВ,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық колледжі
Жастар ісі жөніндегі
комитетінің төрағасы,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.