Н.Құлжанова атындағы Торғай гуманитарлық колледжінің «Жас сарбаз» әскери-патриоттық клубының ұйымдастыруымен мәжіліс залында «Ардагерлер – асыл ерлер!» тақырыбында Ауған соғысының ардагерлерімен кездесу кеші өтті.
Өткенге көз жүгіртсек, 1979 жылы Ауғанстан жерінде болған зұлмат соғыста Кеңес әскерлері қайталанбас қаһармандық танытты. Осылайша 1989 жылғы ақпан айының 15-інде Кеңес әскерлері Ауғанстан жерінен шығарылды. Биыл, міне, айтулы датаға 33 жыл. Өзге елде болса да, халықтың тыныштығын қалаған батырларымыздың басым бөлігі сол бір сұм жылдарда майдан даласында қаза тапса, тағы бірі із-түссіз жоғалып кетті. Ал арамызда жүрген ардагерлерімізге құрмет көрсету – баршамызға зор міндет.
Ардагер батырларымыздың айтқан әңгімесін тыңдап, үлкен тағылым алдық. Олардың сөзінше, Ауғанстандағы соғыс тек өлім мен жарақаттану, психикаға тиген үлкен соққыдан ғана тұрған жоқ, сондай-ақ батылдық, адалдық, достыққа, жаныңдағы бауырыңдай болып кеткен жандарға деген жанашырлыққа үйретті. Ұрыс алаңында «бәріміз біріміз үшін» деген қағиданың бекем болғандығын айтады. Тәуелсіздік жолында күрескен ағаларымыздың ерлігін кейінгі ұрпаққа үлгі ете отырып, жастарды Отансүйгіштікке, ерлікке баулу, Ауған соғысы ардагерлеріне құрмет көрсету мақсатында ұйымдастырылған кештің басты қонақтары Арқалық кеден қызметі, Ауған ардагерлер кеңесінің бас маманы Бальдиков Марат Батырханович және МАЙ инспекторы қызметін атқарушы, подполковник, қазіргі уақытта міндетті демалыстағы Кунаков Тимур Шамилевич.
Кездесу барысында ардагерлермен сұхбаттасып, тағылымды тағдырларына шолу жасалды. Есіл ерлердің құрметіне күмбірлете күй тартылды, әуезді ән орындалды. Сонымен қатар «Ашық микрофон» айдарында жастардың көкейтесті сұрақтарына батырларымыз жауап берді. Жастар да, өз кезегінде, кеш қонақтарымен ой бөлісіп, көкейіндегі толғандырған сұрақтарына тұшымды жауаптарын алды. Тағылымды шара соңында ардагерлерімізге құрмет көрсетілді. Оларға колледждің атынан Алғыс хат пен сый ұсынылды. Ардақты ағаларымыз жас өрендерге батасын беріп, ұйымдастырушыларға алғысын білдірді.
Соғыс әртүрлі болуы мүмкін, бірақ сарбаз қандай соғыста да сарбаз болып қалады. Бұл күндері кеудесі орден медальге толған ағаларымыз кезінде он сегіз, он тоғыз жасында от кешті, ажалмен бетпе-бет келді. Бүгінде бұл кісілердің көбісі елуді еңсеріп, ел ағалары болып, Тәуелсіз Қазақстанның экономикасын көтеруге, жастардың патриоттық сезімін дамытуға еңбек сіңіріп, қоғамның әртүрлі саласында қызмет етіп келеді.
Ортамызда жүрген ауғандық жауынгер ағалар, бейбіт өмірдегі жарқын істеріңіз, қоғамдық жұмыстарда белсенділіктеріңіз, түрлі кәсіпті игерудегі ерен еңбектеріңіз қазақ жастары үшін нағыз ерліктің шынайы үлгісі болып қала бермек. Себебі патриоттық сезімді бойына сіңіре білген қазіргі өскелең ұрпақ сіздерге қарап бой түзейді. Заманымыз тыныш болсын дей отырып, тарихта ерлік істерімен сақталған батырларымызды ұмытпай, құрмет тұту – біздің міндет.
Ниязбек ОРАЗОВ,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық колледжінің
алғашқы әскери дайындық
пәнінің оқытушысы,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.