Қарты бар үйдің – қазынасы бар

Выпуск - №39 (536)   :   06.10.2022
577

Халықаралық қарттар күнін үлкен кісілеріміз бен ардагерлеріміз сағынышты-сыпайы, үміт-ынтамен күтеді. Ең бастысы, сол күнгі басқосулары, бұл күнгі бір бірімен жүздесулері тіпті ерекше екені белгілі.

Қазақи қалпымызбен, салт-дәстүрімізге сай, бірінші кезекке: адаммен амандық-сәлемімізді, жүздесуді алдыңғы орынға қоятынымыз белгілі. Оны жақсылап атап өтіп, ардагерлеріміздің кешегі лайықты, тер төккен, қажырлы еңбегі, атқарған қызметтері мен жүріп өткен жолдарын қайта жаңғыртып, естеріне салу, қолдан келгенше сый-сыяпат жасап, жариялылықпен кейінгі ұрпаққа үлгі етудің шексіз пайдасы бар екеніне едәуір жылдан бері көзіміз әбден жетті.

Мерейлі мерекені өз деңгейінде атап өттік. «Қарттарым асыл қазынам» атауымен Халықаралық қарттар күніне орай еліміздің әр аймағында акциялар өткізілді. Жастар ісі жөніндегі комитетінің ұйымдастыруымен мерекеге орай қаламыздағы ардагерлер кеңесінің мүшесі Кәки Ақан Шәріпұлы ағамызды қарттар күнімен құттықтап, құрмет көрсеттік. «Қарты бар үйдің – қазынасы бар», – деп дана халқымыз айтқандай,үйінде қариясы бар жанұя – шынында да, қазыналы, берекелі. «Ақсақалы сиреген ауылдан ар, иман қашады» деген қанатты сөз де бар. Өйткені, кез келген қазақ шаңырақтағы ата-ана өз баласын үлкендерді сыйлауға тәрбиелейтіні ақиқат.

Біздерге үлгі-өнеге көрсетіп жүрген қарттармыз аман болсын! Қашанда үлкенді сыйлау, қарияны құрметтеу – қазақ халқының атадан қалған салтымыз екені белгілі. Елімізде қарт адамдарға деген ықылас жыл сайын артып, мемлекет тарапынан оларға көрсетілетін көмектің көлемі де ұлғайып келеді. Қайырымдылық акциясына өз үлесімізді қосып, қарттарға қолғанат болуды әрқайсымыз өзімізге борыш санауымыз керек.


Ниязбек ОРАЗОВ,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық колледжі
Жастар ісі жөніндегі
комитетінің төрағасы,
Арқалық қаласы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.