Ұлттық киім – үрдісіміз

Выпуск - №10(607)   :   15.03.2024
413
image

Қазақ халқының ұлттық киімдері әлем жұртшылығын назарын аударып отырғаны баршамызға аян. Әлеуметтік желілерді жарып жатқан ұлттық киімдегі ұл, қыздарымыздың әлем халықтарын таңғалдырғаны ұлттық киімге деген көзқарасқа серпін бергені хақ.

12-2-2

Заманауи нақышта, әсемдеп тігілген ұлттық киімдерімізді киіп жұру – халқымызға деген құрметімізді асқақтатқаны сөзсіз. Осы мақсатты негізге ала отырып, үстіміздегі оқу жылынан бастап Нәзипа Құлжанова атындағы Торғай гуманитарлық колледжінде колледж басшылығының ұсынысымен, әр дүйсенбі ұлттық киімдерімізді ұлықтап, әнұранымызды асқақтататын күн болып қалыптасты. Ұлттық киім ғана емес, ұлттық нақыштағы әшекей, зергерлік бұйымдарды тағуға да рұқсат берілді.
Студенттер тарапынан наурыз айынан бастап ұлттық нақыштағы киімді күнде киюге ұсыныс тасталды. Бүгінде ұлттық киім күнделікті үрдісімізге айналды. «Ұлттық киім – ұрпаққа мұра» екенін ескерсек, ұлттық мерекемізге деген құрметімізді көрсету – басты міндеттеріміздің бірі екендігін айтады білім алушылар. Олар күн сайын ұлттық киімімізден рухтанып жүретіндерін мақтанышпен айтуда.
Ұлттық киім – бай тарихи-мәдени мұра. Біздің киімдеріміз басқа ұлттардан өзгеше өзiндік қасиетке толы. Мұның басты себебi – халқымыздың табиғат төсiнде өсiп, еркiн ғұмыр кешуімен байланысты. Ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келе жатқан мұрамызды лайықты ұстау, сақтау және заманауи талғамға сәйкестендіру – алға қойылған міндеттеріміздің бірі.

Гүлхашима ОРАЗОВА,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық колледжі директорының
тәрбие жұмысы бойынша орынбасары,
Арқалық қаласы

Реклама

Литературе вообще нельзя научить, а в школе – особенно. Когда преподаёшь в школе, скажем, Толстого, главное, на мой взгляд, чтобы твой ученик не возненавидел великого классика и его героев, едва прикоснувшись к ним, не потерял их для себя на долгие годы. Для того чтобы действительно узнать Толстого, надо быть уже взрослым человеком. А пока надо постараться, чтобы от встречи с Толстым у молодого человека осталось по крайней мере радостное впечатление, ощущение чего-то светлого и во многом непонятного, к чему хотелось бы вновь и вновь возвращаться в дальнейшем… Самое страшное, что может сделать педагог – это заставлять из-под палки читать великого художника. Это профессиональное преступление.