Қазақ халқының ұлттық киімдері әлем жұртшылығын назарын аударып отырғаны баршамызға аян. Әлеуметтік желілерді жарып жатқан ұлттық киімдегі ұл, қыздарымыздың әлем халықтарын таңғалдырғаны ұлттық киімге деген көзқарасқа серпін бергені хақ.
Заманауи нақышта, әсемдеп тігілген ұлттық киімдерімізді киіп жұру – халқымызға деген құрметімізді асқақтатқаны сөзсіз. Осы мақсатты негізге ала отырып, үстіміздегі оқу жылынан бастап Нәзипа Құлжанова атындағы Торғай гуманитарлық колледжінде колледж басшылығының ұсынысымен, әр дүйсенбі ұлттық киімдерімізді ұлықтап, әнұранымызды асқақтататын күн болып қалыптасты. Ұлттық киім ғана емес, ұлттық нақыштағы әшекей, зергерлік бұйымдарды тағуға да рұқсат берілді.
Студенттер тарапынан наурыз айынан бастап ұлттық нақыштағы киімді күнде киюге ұсыныс тасталды. Бүгінде ұлттық киім күнделікті үрдісімізге айналды. «Ұлттық киім – ұрпаққа мұра» екенін ескерсек, ұлттық мерекемізге деген құрметімізді көрсету – басты міндеттеріміздің бірі екендігін айтады білім алушылар. Олар күн сайын ұлттық киімімізден рухтанып жүретіндерін мақтанышпен айтуда.
Ұлттық киім – бай тарихи-мәдени мұра. Біздің киімдеріміз басқа ұлттардан өзгеше өзiндік қасиетке толы. Мұның басты себебi – халқымыздың табиғат төсiнде өсiп, еркiн ғұмыр кешуімен байланысты. Ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып келе жатқан мұрамызды лайықты ұстау, сақтау және заманауи талғамға сәйкестендіру – алға қойылған міндеттеріміздің бірі.
Гүлхашима ОРАЗОВА,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық колледжі директорының
тәрбие жұмысы бойынша орынбасары,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.