Н.Құлжанова атындағы Торғай гуманитарлық колледжі, «Серіктестік алаңы» жобасын іске асыру аясында, Жол картасының іс-шаралары шеңберінде Қостанай гуманитарлық колледжіне тәжірибе алмасу дөңгелек үстелін ұйымдастырды.
Ұлттық ойындар өскелең ұрпақты үйлесімді тәрбиелеудің ажырамас бөлігі саналады. Ол атадан балаға, үлкеннен кішіге мұра болып жалғасып, халықтың дәстүрлі шаруашылық, мәдени, өнер тіршілігінің жиынтық бейнесі әрі көрінісі болған. Қазақ әдебиетінің жарқын тұлғасы Мағжан Жұмабаев ұлттық ойындарды «халық мәдениетінің бастау алар қайнар көзі, ойлау қабілетінің өсу қажеттілігі, тілдің, дене шынықтырудың негізгі элементі» деп бағалаған.
Жалпы «ұлттық ойындар» ұғымы – әр халықтың төл дүниетанымынан, жағырапиялық жағдайларға бейімделуінен, ел мен жерді сыртқы жаудан қорғау дайындығынан негізгі ақпар береді. Бағзыдан бері сайын дала төсінде мекендеген сан алуан тайпалар мен мемлекеттердің бүгінгі мұрагері қазақ халқының күнделікті өмір салтында ойын әрекеттерінің орны қашанда ерекше болған.
«Қазақтың ұлттық ойындары арқылы саламатты өмірге тәрбиелеудің мүмкіндіктері» тақырыбында колледжде өткен іс-шара негізінен «Мектепке дейінгі тәрбие және оқыту» мамандығының құзыреттілігі бойынша өзара оқыту, тәжірибемен алмасу мақсатында өткізілді. Дөңгелек үстелді әдіскерлер Насрединова Акжаркын Есеметовна мен Ербосынова Фариза Ерханқызы екі колледждің білім алушыларына оқу қызметі кезінде ұлттық ойындарды қолданудың әдіс-тәсілдерін, ережесін, қазақтың ұлттық ойындарын көрсетті.
Қазақтың ұлттық ойындарының қоғамдық және әлеуметтік маңызы аса зор. Ұлттық ойындар қазақ халқының ежелгі – мәдениеті мен өнерінің де ешкімнен кем болмаған. Сол себепті, тағылымды жиынның соңында белсене атсалысқан білім алушылар мақтау қағаздарымен марапатталды. «Серіктестік алаңы» жобасы бойынша әлеуметтік серіктестігіміз алдағы уақытта да жалғасын табады.
Бақытира НУРГАЗИЕВА,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық
колледжінің оқу өндірістік
жұмысы жөніндегі орынбасары,
Арқалық қаласы
Не тот учитель, кто получает воспитание и образование учителя, а тот, у кого есть внутренняя уверенность в том, что он есть, должен быть и не может быть иным. Эта уверенность встречается редко и может быть доказана только жертвами, которые человек приносит своему призванию.
Если учитель имеет только любовь к делу, он будет хороший учитель. Если учитель имеет только любовь к ученику, как отец, мать, он будет лучше того учителя, который прочёл все книги, но не имеет любви ни к делу, ни к ученикам. Если учитель соединяет в себе любовь к делу и к ученикам, он совершенный учитель.