Жанашыр жүректің жақсылығы

Выпуск - №42 (539)   :   28.10.2022
584

«Адам баласынан мейірім қашса, жер бетінен жақсылық қашады», – деген екен данышпан халқымыз. Адам өміріндегі ізгіліктің анық көрінісі – қайырымдылық болса керек.

Қайырымдылық – адамның айналасындағы жандарға деген ықыласы мен көмегін білдіретін, адамгершілік қасиетінің көрінісі болса керек. «Тәрбиесіз берілген білім – адамзаттың қас жауы», – деп әл-Фараби бабамыз айтқандай, халқымыз қашаннан ұрпағына қайырымдылықты жастайынан үйретіп, адамгершілік қасиеттерге баулуға ұмтылады.

Адамның шын мағынасында білімді болу үшін үш қасиет қажет: кең көлемді білім, ойлай білу қабілеті және қайырымдылық сезімі. Осы үш қасиетті бойына сіңірген «Бастауыш білім беру» мамандығының БМ-22 тобы білім алушылары топ жетекшісі Күлаш Абдилдинамен «Жанашыр жүрек» атты респубикалық, халықтық акциясы аясында қаламыздың тұрғындары – жалғыз басты апамызға, сонымен қатар көпбалалы отбасыға азық-түлікпен қолдау көрсетті.

Акция мұқтаж жандарға өтеусіз көмек көрсету арқылы әрбір қазақстандықтың бойында қайымдылық мәдинетін дамытуды көздейді. Қазіргі жастар тәрбиесінде жүректі ізгілендіру, нұрландыру арқылы адам жанына әсер ету үрдісін кеңінен қолдану бағытында қол жеткізген жақсылық ізгі істер көп болғай.


Айдана САПАРОВА,
Н.Құлжанова атындағы
Торғай гуманитарлық
колледжінің әлеуметтік
педагогі,
Арқалық қаласы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.