Дәстүрлі қолөнерді дәріптеуде

Выпуск - №20(517)   :   20.05.2022
374

Қостанай қаласындағы «Западный» кітапхана-филиалы «Халық мәдениетінің көркемдігі» жобасы аясында Қостанай тұрмыстық қызмет көрсету колледжі студентерінің қатысуымен қолөнер шебері Райхан Рахалиевамен шеберлік сабағын өткізді.

Өнерді жұтамас байлық пен таусылмас азыққа теңеген қазақ халқы қолөнерге ерекше мән берген. Сондықтан да оны ұрпақтан-ұрпаққа жалғап, мирас етіп отырған. Қазақтың қолөнері – өзіндік құрылымы ерекше, көркемдік мән-мағынасы бөлек, ғасырлар тағылымынан өткен асыл мұра. Өнердің ішінде дәстүрлі қолөнердің түрлері де аз емес. Тіпті, қазіргі заманның талабына сай бұл сала жаңғырып-жетіліп келеді десе де болады. Алайда қазақтың дәстүрлі өнерінің ішінде түрлі ою-өрнектермен әсемделген бұйымдардың ұлттық кодымызды насихаттау бағытындағы үлесін тасада қалдыру мүмкін емес.

Қостанайлық қолөнер шебері 35 жылдан бері ұлттық киімдер, қоржын, шабадан жасаумен, қолданбалы өнермен айналысып кееді. Шеберлік сабақ барысында Райхан апа ұлттық нақыштағы бұйымдарды жасаудың сырымен бөлісіп, студент жастарға өз қолымен жасаған әсем дүниелерді көрсетіп, оларды тігу жолдарына қатысты шеберлігін көрсетті. Студент жастар тігінші апайдың қолынан шыққан дүниелерді тамашалап, өздерін қызықтыратын бұйымдардың жасалу жолдары жайлы сұрап, алған құнды деректеріне ризашылықтарын білдірді.

Рахила Тоқтарбайқызы жастарға: «Ең бастысы – өз ісіңе деген сүйіспеншілік. Жұмыс кезіндегі жақсы көңіл-күйдің де маңызы зор. Сол кезде әр бастаған іс жемісті болары хақ. Таңдаған мамандықтарыңды үлгі тұтыңдар», – деп ақыл-кеңесін берді. Қолөнер шебері өзінің білім алған ордасына өз қолынан жасалған суретті кескіндемесін естелікке табыс етті. Тағылымды шара соңында колледж, кітапхана ұжымы, студенттер қауымы Рахила Тоқтарбайқызына алғыс білдірді.


Айнагүл УТЕБАЕВА,
«Западный» кітапхана-
филиалының меңгерушісі,
Қостанай қаласы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.