Әуезді күй ойналса, құлағы елең етпейтін қазақ жоқ шығар. Бүгін ұлттық құндылықтарымызды жастар арасында насхаттау мақсатында Наурыз мерекесіне орай республикамыздың түкпір-түкпірінде бір уақытта домбыраның қоңыр үні естілді.
Алғаш рет ҚР Оқу-ағарту министрлігінің мұрындық болуымен қолға алынған домбырашылар челленджіне біздің Қостанай облысының талантты жастары да үлес қосты. Жоспар бойынша жас домбырашылар өз елді мекендерінде жиналып, сағат 12:00-де челленджді іліп әкетулері керек болатын. Облыс орталығы Қостанай қаласының жас домбырашы оқушылары да осы уақытта Балалар шығармашылық үйінің төрінде бас қосты. Залға өте сала қолына домбыраларын алып, қазақы оюмен өрнектелген ұлттық киімдерін киген жастарды көрдік. Олар бір-бірінің үніне құлақ түріп, бір толқында Құрманғазы Сағырбайұлының «Адай», «Балбырауын», «Ерке сылқым» күйлерін орындады.
Қаламқас Қаратаева «Жұлдыз» студиясының шәкірттерімен
Домбырашылар челленджі – балалар мен жастардың, мұғалімдер мен ата-аналардың музыкалық өнер саласындағы шығармашылық жетістіктерін көрсету және домбыраны дәріптеуді көздеді. Сондай-ақ мәдени шара білім алушыларды ұлттық рух пен отансүйгіштікке тәрбиелеуге, елдің мәдени мұрасын сақтап, балалар арасында ұлттық музыкалық аспапты насихаттауға бағытталған.
– Осы уақытта республикамыздың әрбір өңірінде мектеп оқушыларының домбырашылар челленджі өтті. Біздің қаламыздың оқушылары да бұл челленджден қалыс қалмай, үлестерін қосуда. Қостанай қаласының қосымша білім беру ұйымдары, Музыка мектебі, Қалалық балалар шығармашылық мектебі, «Жұлдыз» студиясының шәкірттері, мектеп оқушыларынан жалпы 117 бала қатысты. Ал Арқалық қаласында челленджге 900, Амангелді ауданында 280 мектеп оқушысы атсалысты, – дейді Қостанай облыстық білім басқармасының бас маманы Қаламқас Қаратаева. – Бұл іс-шараны ұйымдастырудың мақсаты – Наурыз мерекесі қарсаңында өскелең ұрпаққа ұлттық құндылықтарымызды насихаттай отырып, мереке қарсаңында күйдің қасиетін түсіндіру.
Жамал ШАУКЕН,
суретті түсірген автор
Не тот учитель, кто получает воспитание и образование учителя, а тот, у кого есть внутренняя уверенность в том, что он есть, должен быть и не может быть иным. Эта уверенность встречается редко и может быть доказана только жертвами, которые человек приносит своему призванию.
Если учитель имеет только любовь к делу, он будет хороший учитель. Если учитель имеет только любовь к ученику, как отец, мать, он будет лучше того учителя, который прочёл все книги, но не имеет любви ни к делу, ни к ученикам. Если учитель соединяет в себе любовь к делу и к ученикам, он совершенный учитель.