Сахна өнері – тіл жетпес құдірет

Выпуск - №46(442)   :   19.11.2020
567

Әр балаға қуаныш, қызық, ұмытылмас әсер сыйлайтын орда – театр. Балабақшамыздың тәрбиеленушілерімен қаламыздағы Облыстық орыс драма театрында қойылған «Суперқоян» ертегі-комедиясын тамашалап қайттық.

Қазақ халқының өнер жұлдыздарының бірі Шәкен Айманов: «Театр – адамдарды туыстыратын шығармашылық отбасы, сахна өнері – тіл жетпес құдіретті өмір шындығын білу, яғни адамның сахнаны сүймеуі мүмкін емес», – деген болатын. Балалар тілін дамытуда, олардың өмірге деген көзқарастарын қалыптастыруда театрдың орны ерекше.
Балабақша қабырғасында балалар түрлі ертегілер мен әдеби шығармаларды рөлмен ойнауды, қойылымдар қоюды меңгерген. Сол арқылы балалардың сөздік қорларын, түрлі қабілеттерін дамытамыз. Сахнаға бейімделген балалардың бойында өзіне деген сенімділік артып, алғаш рет сахнадан бірқатар эмоцияларды сезіне алады. Қалай десек те, театр – балалар үшін мереке, демалыс орны. Балалардың эстетикалық талғамын, қиялын дамытатын ордаға қаламызда карантин уақыты басталып кеткенше барып үлгергенімізге риза болдым.
Театр ұжымы біздің бүлдіршіндерге барлық жағдайды жасап, жылы шыраймен, керемет көңіл-күймен қарсы алды. Театр ішінде барлық қауіпсіздік шаралар сақталды. Көрермендердің барлығы жайғасып болған соң, «Суперқоян» қойылымы бірден басталып кетті. Балалар театр қабырғасында өздерін тәртіпті ұстап, ізгілік пен мейірімділік қырларынан танылды. Театр әртістері шеберлікпен балалардың көңілдерін көтеріп, бүлдіршін көрермендердің ықыласына бөленді. Қойылым аяқтаған соң, балалармен естелікке суретке түсіп, театр ішімен таңыстық.

 

Динара ЕСЛЯМОВА,
№5 «Гүлдәурен» б/б
тәрбиешісі,
Қостанай қаласы

 

Динара ЕСЛЯМОВА,

№5 «Гүлдәурен» б/б

тәрбиешісі,

Қостанай қаласы

Реклама

Литературе вообще нельзя научить, а в школе – особенно. Когда преподаёшь в школе, скажем, Толстого, главное, на мой взгляд, чтобы твой ученик не возненавидел великого классика и его героев, едва прикоснувшись к ним, не потерял их для себя на долгие годы. Для того чтобы действительно узнать Толстого, надо быть уже взрослым человеком. А пока надо постараться, чтобы от встречи с Толстым у молодого человека осталось по крайней мере радостное впечатление, ощущение чего-то светлого и во многом непонятного, к чему хотелось бы вновь и вновь возвращаться в дальнейшем… Самое страшное, что может сделать педагог – это заставлять из-под палки читать великого художника. Это профессиональное преступление.