Тағылымды «Абайтану» курсы

Выпуск - №49(597)   :   29.12.2023
618

Абайдың шығармашылық мұрасы – халқымыздың ғасырлар бойы маңызын жоймайтын рухани қазынасы. Мектебіміз Абай атын иеленгендіктен, «Абайтану» курсын ұйымдастыруым орынды болды деп ойлаймын.

Абайтану негізінен Абайдың туғанынан бастап, азамат болу кезеңдерін зерттейді. Абай және оның өскен ортасы, ақын болып қалыптасу кезеңі негізінен сол дәуірдің қоғамдық сипаты мен халықтың әлеуметтік тұрмысына байланысты өзіндік жалғасын тауып отырады. Курс Абай Құнанбайұлының қазақ жазба әдебиетінің көшбасшысы ретінде құбылыстық сипатын, бүкіл ақындық әлемін, өлең өнеріндегі өзгешілігін, шеберлігін танытуға бағытталған. Бұл курс өзіне төмендегідей міндеттерді жүктейді:

– Абай Құнанбайұлының шығармашылығының зерттелу жайына тоқталып, абайтану ғылымының тарихынан мәліметтер беру;
– Ақынның ғұмырнамасына байланысты тың деректерге сүйеніп, ақынның жазба әдебиеттің көшбасшысы ретіндегі орнын айқындау;
– Абайдың қазақ поэзиясына әкелген жаңалығын айтып, өлең өрнектерін дамытудағы рөліне тоқталу;
– Ғұлама ойшылдың философияллық нақыл сөздерінің мән-мағынасын ашып, тәлімгерлік тағылымы жайында сөз ету;
– Ақынның аудармадағы еңбегіне тоқталу, басқа ел шығармаларын қазақ тіліне аудару шеберлігін айқындау.

«Абайтану» курсында Абай мұрасын жан-жақты әрі терең танытуға мүмкіндіктер жасай отырып, оқушылардың ғылыми танымын қалыптастыруды басты мақсат етіп отырмын. Курс барысында әр оқушы өзі таңдаған тақырыбы бойынша ізденіп, түрлі бағытта шығармашылық жұмыстар жасайды. Сабақта ақынның ғұмырнамасымен таныса отырып, шығармаларын жатқа оқып, тақырыпқа сай моделирование (үлгілеуді) жасауды ұнатады.

Оқушылармен Жидебайдағы Абай мұражайына онлайн саяхат жасап, ақынның шығармаларын, қарасөздерін жатқа айту жарыс сабақтар өткізіледі. Осы курста оқушылармен Абай оқуларына және ғылыми жобаларға да дайындық жасалып жатыр.


Гүлзада ШАЙМАРДАНҚЫЗЫ,
Абай атындағы ЖББМ
қазақ тілі мен әдебиеті
пәнінің мұғалімі,
Рудный қаласы

Реклама

Не тот учитель, кто получает воспитание и образование учителя, а тот, у кого есть внутренняя уверенность в том, что он есть, должен быть и не может быть иным. Эта уверенность встречается редко и может быть доказана только жертвами, которые человек приносит своему призванию.
Если учитель имеет только любовь к делу, он будет хороший учитель. Если учитель имеет только любовь к ученику, как отец, мать, он будет лучше того учителя, который прочёл все книги, но не имеет любви ни к делу, ни к ученикам. Если учитель соединяет в себе любовь к делу и к ученикам, он совершенный учитель.