Қазақстан Республикасы суретшілер одағының мүшесі, «Құрмет» орденінің иегері, мүсінші Әбілбек Ұзақұлының тағылымды тағдыры һақында «Тас түлеткен талант» атты кітап жарық көрді.
Мүсіншілік өнерді өмірінің бір бөлшегіне айналдырған, әкесінің ізбасары Сапарбек Әбілбекұлының және Нұржан мен Нұрлан Әбілбекұлдарының демеушілігімен жарық көрген тарихи туындының тұсаукесері Арқалық қаласындағы Дала өлкесі тарихы облыстық мұражайында өтті. Жинақ Торғай өңірінен шыққан алғашқы мүсіншінің ғұмыр жолы мен шығармашылық мұрасына арналған.
Тұсаукесер барысында Кәки Шәріпұлы, Жәнібек Ғапбасұлы, Сакен Әбсадықұлы, Бимырза Нұрсейтұлы, Мұхамбетрахым Спандиярұлы, Балу-маржан, Інжу-маржан Әбілбекқыздары естеліктерімен бөлісіп, Әбілбек Ұзақұлының ұрпаққа өнеге болған ұлт тарихындағы игілікті істері жайлы ой тарқатты. Замандас бауыры, досы Кәки Шәріпұлы мүсінші жайлы:
– Әбілбектің шебер қолынан шыққан талай тарландардың мүсіні Қостанай өңірінің төрінен орын алған. Арқалық қаласы әкімдігінің алдында тұрған Аманкелді батырдың ескерткішінен бастап, Шақшақ Жәнібек, Жәуке, Кейкі батырлардың, Ахмет Байтұрсыновтың, Амангелді ауданынан шыққан он бес Социалистік Еңбек Ерлерінің, жазушы Ақан Нұрманов пен өнер тарланы Төкен Елтебаевтың мүсіндері тұрған жерлеріне ерекше сәулет беріп тұр. Әбілбек Ұзақұлы атақ пен мансапқа құмар емес еді, адал еңбекпен ел тарихында өзіндік ізі қалды, – деп үлкен толғаныспен еске алып, тағылымды шарада бас қосқандарға үлгі болар ерен еңбегімен бөлісті.
Келесі болып сөз алған Жәнібек Ғапбасұлы: «Дана халқымыз «жақсының аты өлмейді, ғалымның хаты өлмейді» деп бекер айтпаған болар. Бірге емес, көпке қызмет еткен, өзі тұрған үйінің жанындағы №10 орта мектепке атын берейік», – деп қалың көпшілікке ұсыныс тастады.
Шын мәнісінде, мүсіншінің зор еңбегін бағалай отырып, ауылдың, мектептің, ауданның атын берсек, жас буынға үлгі болар еді. Ел тарихындағы алтын қазына – өнер тарланының еңбегін елеп, електен өткеріп жатсақ, ол баршамызға да мерей ғой. Өнердің бағын бағамдай білетін, қолында билік тізгіні бар ағаларымыз да алдағы уақытта осыны ескерсе игі.
Кітап тұсаукесерінен соң мүсінші Әбілбек Ұзақұлының рухына құран бағышталып, ас берілді. Ұлт жанашырының сіңірген еңбегі мен халықтың руханиятына қосқан үлесі өлшеусіз. Ардақты тұлғаның өміршең туындылары халқымен бірге мәңгі жасай бермек.
Ниязбек ОРАЗОВ,
Жастар ісі жөнінідегі
комитетінің төрағасы,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.