Үзілістегі ойындардың пайдасы

Выпуск - №30-31(627-628)   :   16.08.2024
405

image


Бәрімізге белгілі, ХХІ ғасыр – білімділер дәуірі. Сондықтан, заманымызға сай зерделі, ой-өрісі жоғары, жан-жақты дамыған ұрпақ қалыптастыру – еліміздің алға қойған аса маңызды міндеті.
Тәрбие мен білімнің алғашқы дәні – бастауыш сыныпта беріледі. Ал, баланың денсаулығы, ой-өрісі жақсы дамуы үшін мектептегі үзіліс уақытында түрлі ойындарды өткізген тиімді. Үстел ойындары (ағылш. board – ағаш тақтай, ағылш. game – ойын) – үстел үстінде алдын ала дайындалған «ойын алаңын» пайдаланатын ойындар. Бұл ойындардың дәстүрлі түрлері: шахмат, дойбы, нарды және т.б. Аталған ойындарда белгілі қалыппен сызылған дайын ағаш тақтай қолданылады.
Ойын барысында ойын алаңымен бірге көбіне текшелер немесе карточкалар қолданады. Олар ойынның кезекті жүрісін немесе ұпайларды белгілейді. Үзіліс уақытында біз сыныпта үстел үсті дидактикалық ойындарды ойнатамыз. Ата-бабаларымыздан қалған өнер мен өнеге үлгілерінің лайықтыларын баланың сана-сезіміне құйып, көзіне көрсете отырып, ойын арқылы бойына сіңіру қажет.
Дидактикалық ойында балалар асық суреті бейнелеген кубикті лақтырып, қай асық түсі шықса, соған сай ұяшықты ашып, астындағы суреттегі ұлттық қиім, бұйымдар немесе тағам түрін атайды. Сол сөзбен сөйлем құрайды, сөзге дыбыстық талдау жасайды немесе оның дайындалу жолы туралы ойларын ортаға салып, талқылайды. Мұндай ойындар балалардың сөздік қорының кеңейіп, ойын еркін жеткізуіне септігін тигізеді деп ойлаймын.

Айгерим ТАЙКЕНОВА,
Абай негізгі орта мектебінің бастауыш
сынып мұғалімі,
Қостанай ауданы

Реклама

Литературе вообще нельзя научить, а в школе – особенно. Когда преподаёшь в школе, скажем, Толстого, главное, на мой взгляд, чтобы твой ученик не возненавидел великого классика и его героев, едва прикоснувшись к ним, не потерял их для себя на долгие годы. Для того чтобы действительно узнать Толстого, надо быть уже взрослым человеком. А пока надо постараться, чтобы от встречи с Толстым у молодого человека осталось по крайней мере радостное впечатление, ощущение чего-то светлого и во многом непонятного, к чему хотелось бы вновь и вновь возвращаться в дальнейшем… Самое страшное, что может сделать педагог – это заставлять из-под палки читать великого художника. Это профессиональное преступление.