Бала арманы орындалған ұстаз

Выпуск - №42 (539)   :   31.10.2022
260

Кішкентайынан мұғалім болуды қалап, бүгінде сол бала арманына жеткен ұстаздың бірі –Гульнара ТАЙЖАНОВА. Оған бірден бір себепкер – 40 жыл математикадан сабақ берген анасы Гайникамал Карманова мен ұстазы, орыс тілі пәнінің мұғалімі Бахыт Рахметкалиева.

Гульнара Абдигапаровна 1983-1988 жылдары В.Г. Короленко атындағы Полтава мемлекеттік педагогикалық институтын орыс тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі, әдіскер-тәрбиеші мамандығы бойынша тәмамдап, 1988-1990 жылдарда Аманкелді ауданы ВЛКСМ-нің 30 жылдығы атындағы орта мектебінде орыс тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі ретінде еңбек жолын бастады. 1990 жылдан бастап Жангелдин ауданы Сужарған ауылы Қанапия Қайдосов атындағы жалпы білім беретін мектебінде орыс тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі болып, 2002 жылдан бастап мектеп директорының оқу ісі жөніндегі орынбасары ретінде қызмет атқаруда.

Кейіпкеріміз – рухы таза, ой-өрісі биік, ұлты мен Отанының болашағы үшін барынша тер төгіп, шыдамдылық пен табандылықтың үлгісін көрсетуші, өз бойындағы асыл қасиеттері мен білімін болашақ ұрпақтың бақыты мен кәдесіне жаратып, қоғамды өрге өркендетуші, жаңашылдықтың бастаушысы, жүрегі жылы, көңілі дарқан адам. Шәкірттері Қазақстанның әр қаласында бірі – заңгер, бірі – журналист, бірі – ұстаз, бірі – есеп қызметкері болып, басқа салаларда да жемісті еңбек етіп келеді. Көп жылдық адал еңбегі үшін аудандық білім бөлімінің, облыстық білім басқармасының, ҚР Білім және ғылым министрінің (қазіргі ҚР Оқу-ағарту министрлігі) марапаттарына ие болды.

«Қыран түлегіне қайтпас қанат сыйлайды, ұстаз шәкіртіне талмас талап сыйлайды» демекші, ұстаз қай кезде де мектептің жүрегі, қоғамның тірегі. Ұстаз ретінде жас жеткіншекке білім берумен қатар, ауылыдың, аудандың өркендеуіне де өз үлесін жылдар бойы қосып келеді. Жұмыстан тыс уақытында стол теннисін, шахмат ойнайды, мәдени іс-шараларға ат салысады. Аудан көлемінде мектептің және ауылдын намысын қорғап, спорт сайыстарына қатысып та, бірталай марапаттарға ие болған.

«Ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілерсің» дегендей, Гульнара Абдигапаровнаның балалары да анасынын жолын қуып, ұстаздықты таңдады. Ұлының үлкені Жасұлан Асқарұлы 2015 жылы Ы.Алтынсарин атындағы Арқалық мемлекеттік педагогикалық институтын тарих мамандығы бойынша тамамдап, қазіргі таңда Қанапия Қайдосов атындағы жалпы білім беретін мектебінде тарих пәнінің мұғалімі болып жұмыс істейді. Еңбек өтілі алты жыл болса да, көптеген жетістіктерге жетті.

Келіні Жанат Айкелдіқызы да Ы.Алтынсарин атындағы Арқалық мемлекеттік педагогикалық институтын қазақ тілі мен әдебиеті мамандығы бойынша 2016 жылы тамамдап, ол да осы мектепте қазақ тілі мен әдебиеті пәні мұғалімі болып қызмет атқаруда. Отбасының кенжесі Жанэля Асқарқызы 2021 жылы мектепті Алтын белгіге аяқтап, қазіргі таңда А.Байтұрсынов атындағы Қостанай өңірлік университетінің ақпараттық технологиялар мен робототехника бөлімінде грантта оқиды.

Гульнара Абдигапаровна өз сөзінде ұстазды Қаратаудың қойнауындай тереңде жатқан кенді ашып, білім мен ғылымның жемісінің дәмін таттыратын, армансызға арман ұялатып, қанатсызға дарын қанатын бітіретін ғажайып күштің иесіне балайды. Сондай-ақ мамандығын әлемдегі ең қажет істің бірі деп ерекше мақтан тұтады. Себебі қандай мамандық иесіне болса да, тәлім мен тәрбие беретін жан – ұстаз.


«Жангелді аудандық білім
қызметкерлерінің кәсіптік
одағы» филиалы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.