Балаларға берілген патриоттық тәрбие

Выпуск - №14(511)   :   09.04.2022
252

Патриоттизм түсінігі көп қырлы. Ол отбасына, туған өлкеге деген сүйіспеншілік, халқына деген құрмет сезімдерімен үндес. Мектепке дейінгі жас – жеке тұлғаның адамгершілік, патриоттық сезімдерінің негізі қаланатын кезең.

Баланың санасында басты құндылықтарды қалыптастыратын шақ – мектепке дейінгі уақыт болғандықтан, сол кезде балаларды адами қасиеттер мен патриоттық сезімге тәрбиелеу – мектепке дейінгі мекеменің негізгі міндетерінің бірі саналады. Сабақ барысында, режимдік сәттерде, серуендеу уақытында біз балалардың бойында өз отбасын сүю, үлкенге құрмет көрсету сезімдерін сіңірумен қатар әр адамның еңбегіне құрметпен қарап, қадірлеуге тәрбиелейміз.

Патриоттық сезімді қалыптастырудың бірден-бір жолы – еліңнің тарихы, салт-дәстүрлерімен таныстыру деп есептеймін. Бұл жолда балабақшамыздың тәрбиеленушілерін халқымыздың дәстүрлерімен таныстырамыз. Мерекелерде әр түрлі салт-жораларды көрсетеміз, балалар ұлттық ойындар ойнайды, түрлі тілдерде тақпақ айтып, ән шырқайды. Ал Қазақстан Республикасының мемлекеттік рәміздерімен таныстыру мақсатында мектепалды дайындық және ересек топтардың балалары әнұран айтып қана қоймай, оның мәні мен мағынасына қанық болады.

Әрбір халықтың өз ертегілері бар. Олардың әрқайсысы балаларды жақсылыққа, достыққа, мейірімділікке, өзара көмек көрсетуге үйретеді. Мектепалды дайындық тобының балаларымен біз «Мейірімділік күші» ертегісін дайындап көрсеттік. Сондай-ақ «Менің Қазақстаным», «Жақсылық жаса» тақырыбында суреттер мен қолөнер көрмесін ұйымдастыру жақсы дәстүрге айналды, онда балалар ата-аналарымен бірге байқауға қатысты. Мұндай іс-шалалар балада патриоттық сезімді ғана емес, сонымен қатар оның ата-аналарымен, тәрбиешілермен және құрбы-құрдастарымен қарым-қатынасын қалыптастырады.


Рауза ӘЛІМБАЕВА,
«Мұрагер» б/б
қазақ тілі мұғалімі,
Лисаковск қаласы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.