Ел болам десең, бесігіңді түзе

Выпуск - №44(340)   :   09.11.2018
181

Елбасының «Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру» мақаласында «мен халқымның тағылымы мол тарихы мен ықылым заманнан арқауы үзілмеген ұлттық салт-дәстүрлерін алдағы өркендеудің берік діңі ете отырып, әрбір қадамын нық басуын, болашаққа сеніммен бет алуын қалаймын», – деген сөздерін ұстана отырып, бала-бақша жасындағы балаларға халқымыздың бай тарихын, салт-дәстүрін, әдет-ғұрпын, ер жүрек батырлардың ерлігін, жүректеріне мейірімділік пен имандылықты, ізгілік пен адамгершілікті жеткізе алсақ еліміздің болашағына үлкен үлес қосқанымыз деп білеміз.

Бүгінгі бейбіт өмірге қалай жеткенімізді, оның ішінде жеткізген батыр ата-бабаларымыз туралы біліп жүргені абзал. Қазақ халқының тарихында талай тауқымет өтті. Соның бірі Ұлы Отан соғысы, бұл Отанын қорғаған жауынгер-солдаттар мен офицерлердің айбыны, тылдағы жеңісті жақындатқан жұмысшылардың ерлік еңбектерінің мәңгі өшпейтіндігін дәлелдейтін белгі болып қалмақ.

Осы орайда, Қостанай қаласының № 3 бала-бақшасының «Жидек» тобының балалары, Жеңіс паркінде орналасқан ашық аспан астындағы соғыс жылдарындағы техниканың мұражайына барып, Қостанай жерінен соғысқа аттанып, қаза болған ата-бабалырымыздың есімдері жазылған тақтаның алдына барып тағзым етті. Тәрбиешілер балаларға әрбір техниканың соғыста атқарған рөлі туралы, жауынгерлер қалай шайқасқандары жайында әңгімелеп берді. Бүлдіршіндерге сөзбен ғана айтылмай, көзімен көрген танктар мен пушкалар, атақты «Катюша» зеңбірегі ерекше әсер берді. Осы экскурсия әр балаға ой салып, бейбітшілік туралы жалпы түсінік берді. Бұл күн олардың көңілдерінде ерекше орын алып, есінде қалары сөзсіз.

Еліміздің дархан даласы кең, аспаны ашық болсын. Балалардың балалық шағы жарқын болсын дегім келеді.


Айнур АНТЕЕВА,
№ 3 бала-бақшасы «Жидек» тобы
ата-ана,
Қостанай қаласы

 

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.