Кішкентай жүректің мейірімі

Выпуск - №000(000)   :   17.05.2022
470

Бала – біздің өміріміздің жалғасы болса керек. Ұрпақ жаңғырту, артыңнан ізіңді қалдыру – адамзаттың жойылып кетпеуінің бірден-бір себебі. Сол себепті бүгінгі өскелең ұрпақ – ертеңгі болашағымыз деп сеніммен айта аламыз. 

«Өскелең ұрпақтың үйлесімді дамуы мен бақытты балалық – бұл біздің жалпыұлттық міндетіміз», – деп пікірін білдірген Мемлекет басшысы Қасым-Жомарт Тоқаев 2022 жылды «Балалар жылы» деп жариялағаны баршамызға мәлім. Осыған орай Қостанай қаласында ерекше күтімді қажет ететін балаларға арналған қайырымдылық кеші ұйымдастырылған болатын. Аталған шараның ерекшелігі – осы кешке әр балабақшаға қолдан 15 ойыншық жасау тапсырылды.

Алдымыздағы әрбір бала – қайталанбас бір әлем десек, сол әлемге терең үңіліп, оның басқаға ұқсамайтын ерекше қасиеттерін тану, жүрегіне, жан дүниесіне жол таба білу, мейірімділік сияқты адами асыл қасиеттерді қалыптастыру – осынау игі шараның басты мақсаты еді. Өзім қызмет ететін №6 бөбекжай бақшасы да айтулы іс-шараға белсене ат салысып, ортаңғы «Көбелек» тобының тәрбиеленушісі Хан Қожахмет өз қолымен жасаған ойыншығын ұсынды.

«Сен де бір кірпіш дүниеге, кетігін тап та, бар, қалан», – деп дана Абай жырлағандай, кішкентай жүрегімен қайырымдылық жасаудан қалыс қалмаған бүлдіршін Ханға сөзсіз сүйсінерсің. «Әке – асқар тау, ана – бауырындағы бұлақ, бала – жағасындағы құрақ» демекші, баланың отбасын, елін сүйіп өсуіне және жақсы азамат болып қалыптасуына қоғам болып осылайша ықпал етсек – бұл болашағымызға жасалған ізгі іс болмақ.


Әсел МЕРГЕНБАЕВА,
№6 б/б тәрбиешісі,
Қостанай қаласы

 

Реклама

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать. 

"К педагогическому делу надо призывать, как к делу морскому, медицинскому или тому подобным, не тех, которые стремятся только обеспечить свою жизнь, а тех, которые чувствуют к этому делу и к науке сознательное призвание и предчувствуют в нём своё удовлетворение, понимая общую народную надобность".