Желтоқсанның бірінде Қазақстан халқы мемлекеттік мереке – Тұңғыш Президент күнін атап өтеді. Бұл күні еліміздің білім беру ұйымдарында мерекелік шаралар ұйымдастырылады. Лисаков қоласындағы «Улыбка» балабақшасында да мерекелік апталық өтті.
Апталықты жаңа тәуелсіз мемлекеттің негізін қалаушы Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаевтың өмірбаянымен танысудан бастадық. Жайлы атмосферада мектепалды даярлық топ балалары Тұңғыш Президенттің балалық шағы туралы қызықты деректерге қанық болды. Балғындарды, әсіресе, есім таңдау тарихы қызықтырды. Елбасымыз дүниеге келген кезде туыстары жиналып, әр түрлі есімдерді ұсыныпты. Дегенмен шешімді Мырзабала әжесі қабылдады, ол өзінің бірінші немересіне қуанышы қойнына сыймай: «Менің сүйікті немерем бірден екі есімді алып жүрсін. Оның аты – Нұрсұлтан болсын», – деген екен. Осылайша Нұрсұлтан есімі пайда болды.
Нұрсұлтан Назарбаевтың балалық шағы соғыстан кейінгі қиын кезеңде өтті. Сол кезде өріс алған аштыққа қарамастан, Нұрсұлтан Әбішұлы балалық шағын ең әдемі кезең деп санайды. Анасының аялы алақанын, отбасы жылулығын, әкесінің қамқорлығын, ата-анасының әуезді әндерін, балалық ойындары мен Алатаудың сұлу бөктерін жылулықпен еске алады. Балалар Елбасымыздың өмір жолына қатысты әнгімелерді қызығушылықпен тыңдап, кітаптар мен фотосуреттерді қарап, қызықтырған сұрақтарын қойды.
Тәрбиеленушілерімізге «Тұңғыш Президентімізге біз не үшін алғыс айта аламыз?» деген сұраққа ойланып, жауап беруді ұсынған кезде, олардан: «Бейбітшілік үшін!», «Балабақша мен ойыншықтар үшін!», «Денсаулық үшін!», «Ана мен әке үшін!», «Компьютерлер мен машиналар үшін!», «Қуаныш үшін рақмет!» деген шынайы балалалық жауаптарын естідім. Қызықты әңгімемізден кейін мен балаларға Тұңғыш Президентіміздің спорттық әуестігі туралы бейнені тамашалап, қызықты ойын ойнауды ұсындым.
Гүлдана УРКУМБАЕВА,
«Улыбка» балабақшасының
қазақ тілі мұғалімі,
Лисаков қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.