Қостанай қаласындағы Назарбаев Зияткерлік мектебінің информатика пәнінің педагог-зерттеуші мұғалімі ЗЕЛЕНОВ Борис Александрович білім беру саласындағы ерекше еңбегі үшін «Білім беру ісінің құрметті қызметкері» төсбелгісімен марапатталды.
ҚР Оқу-ағарту министрлігі тарапынан берілген марапат иесінің педагогикалық еңбек өтілі 30 жылдан асып барады. Борис Александрович «Үздік педагог-2023», «Үздік авторлық бағдарлама» республикалық байқауларының жеңімпазы, Қостанай облысындағы Яндекс-лицейдің үйлестірушісі және жаттықтырушысы. «Педагоги не могут успешно кого-то учить, если в это же время усердно не учатся сами», – деген Али Апшеронидің сөзін өзінің педагогикалық ұстанымына айналдырған ұстаз әрдайым жаңаны танып-білуден жалыққан емес. Бұны соңғы жылдардың өзінде өткен біліктілік арттыру курстары мен семинарлардың үлкен тізімінен анық аңғаруға болады.
– Әріптестерімен тәжірибе және идея алмасу әрқашан менің педагогикалық мүмкіндіктерімді кеңейтеді. Бірлескен жобалар мен талқылаулар жұмысымызға басқа қырынан қарауға және жаңа әдіс-тәсілдерді тауып, оны жұмыста қолдануға мүмкіндік береді, – дейді информатика пәнінің мұғалімі. – Терең пәндік білім тек мұғалім мектептің бағдарламалық материалының шекарасынан асып кеткенде ғана мүмкін болады, ал педагогикалық қызметте бұл өз пәнінің нағыз шебері болуға мүмкіндік береді.
Рас, педагогикалық қызмет пен информатика пәніне деген құштарлық арасындағы тепе-теңдікті ұстап тұру оңай емес. Оның үстіне информатика саласы қарқынды дамып келеді және пән мұғалімі үшін заманның көшінен қалмай, ілесіп отыру маңызды. Борис Александровичтің айтуынша, бұл жолда конференцияларға қатысу, әдебиеттерді оқу, жаңа бағдарламалау тілдерін меңгеру – білімді жетілдіріп қана қоймай, жұмысқа деген қызығушылықты да сақтап тұруға ықпал етеді.
Қиындығы мен қызығы қатар жүретін жолда жасап жатқан ісіңіздің астарынан қандай да бір мағына не тірек таппасаңыз, жұмыста күйіп кету оңай. Оқушыларын олимпиадаларға дайындап қана қоймай, өзі де түрлі байқауларда бақ сынап, жетістікке жетіп жүрген ұстаздан сүйікті ісіне деген құштарлығын жоғалтып алмауының сырын сұрағанымызда, былай деп жауап қайтарды:
– Оқушылардың қолдауы мен жетістігі – менің шексіз мотивациям. Олардың жеткен биігінде үлесіміздің бар екенін түсіну – бізге әрі қарай білімімізді жетілдіріп, өзімізді дамыта түсуге итермелейді. Мектепті тәмамдап, IT мамандықтарын таңдап, әлемнің беделді университеттеріне түсетін оқушылар үлкен мақтаныш сезімін тудырады. Өз басым жасап жатқан жұмысымның еш кетпегенін, бұл әлемде маңызы бар екенін түсінуден үлкен күш-қуат аламын. «Табыстың құпиясы неде?» десеңіз, мен үшін ол – үнемі даму, өзіңнің ісіңе деген сүйіспеншілік және жұмысыңның нәтижелерін оқушылар мен әріптестердің жетістіктерінен көру.
Әсел ҚИБАШ,
Жамал ШАУКЕН
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.