Бірінші сыныптың мектепке бейімделуі

Выпуск - №45(441)   :   14.11.2020
147

Жаңа оқу жылының бірінші тоқсаны да аяқталды. Жалпы бұл жыл барлық білім алушылар мен педагогтер, ата-аналар үшін де өзгеше форматта басталды. Мектеп табалдырығын алғаш аттаған балаларға үйренісу қиынға соқты.

Оқушылар мен мұғалімдерге, сонымен қатар ата-аналарға да айрықша талаптар мен міндеттер қойылды. Адам баласының жаңа нәрсеге үйреніп кетуі тез ғой. Міне, екі ай көлемінде бірінші сынып оқушылары да қойылған талаптарға төселіп, күн сайын атқарылатын санитарлық шараларды да жаттап алды. «Кезекші сыныпта» оқитын бастауыш сынып оқушыларының ата-аналары балаларын мектеп ауласына кіргізіп жібергеннен кейін оларды сынып мұғалімі, мектеп медбикесі, кезекші әкімшілік пен кезекші мұғалімдер қарсы алады.


Мектеп медбикесі оқушының дене қызуын өлшеп, қолына антисептик сеуіп, маскасын ауыстырып, сыныпқа кіруіне рұқсат береді. Кесте бойынша кезекші сыныпта үш сабақ өтеді. Мектеп қабырғасында оқушылар арақашықтық сақтау, медициналық масканы ауыстырумен қатар оны дұрыс киюді, қолды антисептикпен жууды жаттанды түрде орындап отырады. Бүлдіршендер кішкентай болса да, үлкен адамдарға қарағанда жауапкершіліктері жоғары екенін сездірді. Талап бойынша сабақ аяқталғаннан кейін де оқушылардың дене қызуы өлшеніп, келесі сыныптың сабағы біткенше 15 минут көлемінде ата-аналары алып кетуі керек. Ата-аналар да ережелерді қатаң сақтап, балаларын уақытылы мектептен алып кетуге дағдыланып қалды.
Мұғалім ретінде баршаға осындай жауапкершілік жүктелген жағдайда ата-аналарға және оқушыларыма ризамын. Біздің болашағымыз – осы оқушылар. Ата-аналардың ел басындағы ауыртпалық кезеңді дұрыс түсініп, жауапкершілікпен қарағанына көңілім толады. «Жұмыла көтерген жүк жеңіл» демекші, мектеп пен ата-ана, оқушы – бәріміз бір болып жұмысқа кіріссек, қандай қиыншылық болса да жеңетінімізге кәміл сенемін.

Мәрзия БАЙМЕНОВА,
№115 ОМ бастауыш
сыныптар мұғалімі,
Қостанай қаласы

Реклама

Трогательное суеверие заключается в том, будто благодаря знанию всё большего числа фактов человек приходит к знанию действительности. Сотни разбросанных, не связанных друг с другом фактов вбиваются в головы учеников; их время и энергия заняты заучиванием всё большего и большего числа фактов, так что для мышления остается мало времени и сил. Несомненно, мышление без знания фактов остаётся пустой фикцией; однако одна только «информация» может оказаться таким же препятствием для мышления, как и её отсутствие.

Я никогда не учу своих учеников, я пытаюсь только обеспечить условия, в которых они смогут учиться. Учителю необходимо узнать об интересах ученика, увидеть в нём потенциал и бросить все силы на его развитие. Причём сделать это так, чтобы ребёнок хотел учиться и мог это делать.