Қыс мезгілі кіршіксіз аппақ қарымен, қаһарлы мінезімен, сықырлаған аязымен ерекше. «Қыстың көзі қырауда» деген халқымыздың тамаша сөзі осы бір мезгілді айна-қатесіз баяндап тұрғандай.
Абай атамыздың: «Ақ киімді, денелі, ақ сақалды…», – деп келетін өлең жолдары да қыстың басқа жыл мезгілдерінен ерекшелігін паш етеді. Қыс мезгілі өзінің сәнімен ерекше. Желтоқсан ызғарлы желімен, қаңтар қаhарлы аязымен, ақпан боранымен келіп, жер бетін аппақ бір мамыққа орағандай.
Біздің «Алпамыс» балабақшасының табалдырығын алғаш аттап келген «Ертөстік» кіші тобының бүлдіршіндері мезгілдің қызығына малыну үшін серуенге шығып, даланың таза ауасын, қар жамылған ағаштарын, құстардың тоңып, ұяларына ұшып-қонып жүрегенін, қар бетіне өз аяқ іздерін қалдырып, мәз-мәйрам болып, көңілдері көтеріңкі күйде оралды. Балабақшамыздың басқа да бүлдіршіндері серуенге шығып:
«Әуес көріп жүгірген жас балалар.
Беті-қолы домбығып, үсік шалды», – дегендей, қыстың қызығына тоймай, аппақ қардан аққала жасады. Балалардың асыға күтетін мерекесі де осы қыс мезгілінде емес пе? Балалар алғаш рет балабақшада Жаңа жылды атап өтті: балабақшаға келіп, аяз ата мен ақшақардан сыйлықтарын алып, қуана білді. Осындай естен кетпес оқиғаларға толы қыс мезгілін керемет деуге толық негіз бар. Қыстың ғажайып ұмытылмас шақтары адам жанына шуағын шашып, нұрын төге түскендей.
Махаббат АБДИБЕКОВА,
«Алпамыс» б/б тәрбиешісі,
Арқалық қаласы
Я спросил у посла Японии, каким образом его страна сумела так быстро достичь высокой степени развития, стала играть в мире столь важную роль? Мне очень понравился ответ посла: «Японцы верили, что единственный способ поднять страну – это дать своим детям лучшее образование, чем они имели сами, самым важным для них было уйти от своего положения крестьян и получить образование. Поэтому в семьях огромные усилия прикладывались к тому, чтобы поощрять детей хорошо учиться в школе, чтобы они могли чего-то достичь. Из-за этого стремления постоянно чему-то учиться, через систему образования распространялись новые идеи из внешнего мира. Это одна из причин быстрого развития Японии».
Всевозможные разновидности книги как объекта не изменили ни её назначения, ни её синтаксиса за более чем пять веков.
Книга – как ложка, молоток, колесо или ножницы. После того, как они были изобретены, ничего лучшего уже не придумаешь. Вы не сделаете ложку лучше, чем она есть…
В XVI веке венецианскому печатнику Альду Мануцию пришла в голову великая идея сделать книгу карманного формата, которую гораздо легче возить с собой. Насколько я знаю, более эффективного способа перемещения информации так и не было изобретено. Даже компьютер со всеми его гигабайтами должен быть включен в сеть. С книгой таких проблем нет. Повторяю: книга – как колесо.